Παραμένουμε σε επιφυλακή

*Άρθρο της Μαρίας Συρεγγέλα, Γενικής Γραμματέως Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων Η έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο που απαιτεί ανάλογη προσέγγιση. Όταν εμφανίστηκε στις ζωές μας ο COVID-19, προστέθηκε μια ακόμη παράμετρος σε αυτό. Καταστάσεις που ήταν δύσκολες, έγιναν σε πολλές περιπτώσεις ανυπόφορες ή και επικίνδυνες. Κληθήκαμε να μείνουμε σπίτι. Κάποιες γυναίκες, όμως, δεν μπορούσαν να μείνουν ασφαλείς μέσα σε αυτό. Η πανδημία τις περιόρισε σε μερικά τετραγωνικά μέτρα με έναν κακοποιητικό σύντροφο. Η διέξοδος από μια τέτοια σχέση υπήρχε πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, υπήρχε κατά τη διάρκεια του περιορισμού στο σπίτι και θα συνεχίσει να υπάρχει. Το δίκτυο της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή. Αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε στις τρέχουσες συνθήκες, για την προστασία των στελεχών μας και το κάναμε, χωρίς να αλλάξει τίποτε στην ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται στις γυναίκες που το έχουν ανάγκη. Τα Συμβουλευτικά μας Κέντρα συνέχισαν να λειτουργούν, όπως και οι Ξενώνες Φιλοξενίας. Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 παρέμεινε σε επιφυλακή, 24 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Τα αιτήματα πολλαπλασιάστηκαν και κατά συνέπεια και οι ανάγκες. Για να τις υποστηρίξουμε σε κάθε επίπεδο, «χτίσαμε γέφυρες». Οι συνέργειες που δημιουργήθηκαν την εποχή της καραντίνας ήταν πολύτιμες, όπως αυτή με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία. Μέσω αυτής, εξασφαλίσαμε προσωρινά καταλύματα για τη φιλοξενία των γυναικών θυμάτων βίας, ενώ για τις περιπτώσεις που υπήρχαν και ανήλικα παιδιά συνεργαστήκαμε με το Χαμόγελο του Παιδιού. Στοχευμένα στην Αττική, που ως αστικό κέντρο εμφανίζει αυξημένα ποσοστά αναφορών/καταγγελιών, υπογράψαμε Σύμφωνο Συνεργασίας με την Περιφέρεια, για την πληρέστερη υποστήριξη των θυμάτων. Παράλληλα, η γραμμή επικοινωνίας με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ παραμένει ανοιχτή, για την καλύτερη αντιμετώπιση του φαινομένου. Θωρακίσαμε το δίκτυο και φροντίσαμε να φτάσει το μήνυμα παντού: «Μένουμε σπίτι, δεν μένουμε σιωπηλές». Προχωρήσαμε με ενημερωτικές εκστρατείες στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και με παρεμβάσεις και συνεντεύξεις. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η προσπάθεια διάδοσης του μηνύματος ήταν επιτυχής. Τον Απρίλιο οι κλήσεις για πρώτη φορά στη γραμμή 15900 αποτέλεσαν τη συντριπτική πλειοψηφία. Δεν υπάρχει όμως λόγος για να επαναπαυόμαστε. Όσο ο κίνδυνος εξάπλωσης του κορονοϊού ελλοχεύει, εμείς θα παραμένουμε σε επιφυλακή. Διατηρούμε το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας, καλλιεργούμε τις συνέργειες -υπάρχουσες και καινούριες- και συνεχίζουμε να ενημερώνουμε και να υποστηρίζουμε όσες και όσους βρίσκονται αντιμέτωποι/ες με την ενδοοικογενειακή βία, θύματα, αλλά και μάρτυρες. Στο πλευρό μας χρειαζόμαστε το σύνολο της κοινωνίας, γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε πως δεν πρόκειται για πρόβλημα που «χτυπά συγκεκριμένες πόρτες», δεν κάνει διακρίσεις, μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Συνεπώς, αν υποπτευόμαστε περιστατικά βίας, αναλαμβάνουμε δράση: βοηθούμε τα θύματα, τα ενημερώνουμε και τα υποστηρίζουμε για να ζητήσουν βοήθεια. Πολιτεία και Κοινωνία θα ξεπεράσουμε μαζί και αυτήν την δύσκολη κατάσταση.